نگاهم کن

ای نزدیکتر از رگ گردن

بر رگه های اشک گونه هایم نگاه کن

ای مهربان تر ز مادر

بر قلب پاره پاره ام دستی بکش

ریسمانت اشکی است

که آسمان می ریزد

ببین که چگونه

دست آرامشت را گم کرده ام

...بر من بتاب

فریاد

خون خدایان در رگان من است

وزوزه ی تاریخ در امتداد نگاهم

وپدرانم زندگی را دریدند تا به من برسند

:صدای کودکی ام را اکنون می شنوم

...من آمده ام فریاد بزنم و بروم