دلسنگ

دلسنگ
هراس من
با عشق عجین است
و مرز سعادت و تیرگی
به اندازه ی آخرین نفس است
این خانه که در سینه ام است
به اندازه تنهایی ات می گیرد
می دانی به سوی تو خواهم آمد
و این
سرنوشت من است

برای تو
چشمانت را به من بده
و قلبم را بگیر
زندگی از دیدگان تو زیباتر است
و قلبم
در دستان تو
...به تو نزدیکتر
من راه خود را برگزیده ام
به سوی تو
...و برای تو

باغ خدا
هوس سیب
سینه‌ام را سوزاند
و نگاه در بدرم
دیشب مرا به باغ خدا برد
اما به جای سیب
این بار من ریشه را جستم

آن ریشه هیزمی بود

که آتش سینه ام را

تا آسمان خدا می برد

دیشب به جای سیب

باز از دهان دود خوردم

واز دو دیده گریستم

امشب

امشب نیز بدنیا می آیم
وقتی همه خوابند
وهمچون نوزادی
کوچکی دیروز
وهیبت فردا را گریه می کنم
سینه ام را
که گورستان گذشته ها شده است
امشب می شکافم
که بار دیگر سحرگاه
به میهمانی تولدی دیگر بیاید