الهه ی شب

روزها ستاره ها را از زیر سنگها پیدا می کرد

وقتی که شب می شد

از عقربه های ساعت بالا می رفت

وبا دست هایش ستاره ها را در آسمان می چید

وچند ستاره به زیر بالشت خود می گذاشت

تا آسمان خوابش پر از ستاره باشد

شاید امشب

شاید امشب بروم

دلم اما دیری است

که ازینجا رفته

دیگر اما همه چیز

با همه کس

دیگر اما هیچ چیز و هیچ کس

میهمان من نیست

مدتی است که تو را

با حصیر همه چیزم

داده ام من به زمستان وبهار

از همین بود دلم نیز نماند

شاید امشب بروم

صدای نگاهت

درونم پر از صدا بود
وقتی به آرامش نگاهت خیره می شدم
وآرام آرام صدای نگاهت مرا به درون می برد
برونم پر از نگاه بود وقتی به درون صدای تو می رفتم
و آهسته آهسته نگاهت را صدا می کردم
به زیر بارشبها
دوباره این صدا را دفن خواهم کرد