نیلوفر
چون بر فراز نگاهش
آسمان غرق خورشید است
واین باد وشکوفه وباران
همه ابزار امید است
چون در جشن گل و ماه
همانند ندیده است
این صبح سپید است
...که بر ما بدمیده است

...دل از دست غم و غصه رهیده است