Friday, November 23, 2007


نیلوفر
چون بر فراز نگاهش
آسمان غرق خورشید است
واین باد وشکوفه وباران
همه ابزار امید است
چون در جشن گل و ماه
همانند ندیده است
این صبح سپید است
...که بر ما بدمیده است

...دل از دست غم و غصه رهیده است

5 comments:

Ali said...

Ey khafan!
Kheili mokh-less-im

MEisAM said...

Ma bishtar!

چاه شماره یک said...

baba ehsaasaat, shenidam ghadimaa too khaabgaahe sharif claase ehsaasaat daashti,

Serre Eshgh said...

Great!!!!!!

Serre Eshgh said...

Great!!!!!!!