سحرگاه

سحرگاه

فانوس دل

اگرچه آغشته به اندود شب است

اما هنوزنفسی درآنست

که بر مسیحای سویش

...پروانه ای بال بسوزاند

هنوز زوزه اش در گوش جانم

چون دره ای از هراس می وزد

آن باد تیره که به فانوس حمله کرد

آیا مسیح بخت خواهد دمید سحر را

در امتداد رویت شبانه من؟